بهترین کلاس آمادگی تیزهوشان | موسسه موفقیت

مدارس سمپاد به دلیل کیفیت بالا و مزایای زیادی که در اختیار دانش آموزان قرار می دهند، جز مدارس پرطرفدار در ایران هستند و خیلی از دانش آموزان آرزوی تحصیل در این مدارس را دارند.

هر ساله دانش آموزان بسیار زیادی در آزمون تیزهوشان نهم و همچنین آزمون تیزهوشان ششم شرکت می کنند و طبق آمار تنها ۱۰ درصد افراد قبول می شود و ۹۰ درصد نمی توانند از پس آزمون تیزهوشان بر بیایید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امروز قصد داریم نکات کلیدی و راز و رمز قبولی در مدارس تیزهوشان را به شما بگوییم و در انتها بهترین کلاس آمادگی تیزهوشان را معرفی نماییم، پس اگر تمایل دارید شما هم جز آن ۱۰ درصد باشید، پس تا انتها همراه ما باشید.

مدارس سمپاد یا تیزهوشان چه مدارسی هستند؟

مدارس تیزهوشان یا سمپاد که برای پسران با نام علامه حلی و برای دختران با نام فرزانگان نیز شناخته می شوند، یکی از بهترین مدارس سطح کشور از لحاظ امکانات و سطح علمی هستند که هدف این مدارس، شناسایی و رشد استعدادهای برتر در کشور است. برای تحصیل در مدارس تیزهوشان تنها دو راه وجود دارد که اولی شرکت در آزمون تیزهوشان ششم به هفتم و دومی شرکت در آزمون تیزهوشان نهم به دهم است.

مزایای تحصیل در تیزهوشان چیست؟

مدارس سمپاد به دلیل کیفیت بالا و مزایای زیادی که در اختیار دانش آموزان قرار می دهند، جز مدارس پرطرفدار در ایران هستند و خیلی از دانش آموزان آرزوی تحصیل در این مدارس را دارند. از مهم‌ترین ویژگی‌ها و مزیت‌های مدارس تیزهوشان می توان به موارد زیر اشاره نمود:

استفاده از کادر آموزشی مجرب و کاربلد داشتن کادر اجرایی و مدیریتی قدرتمند برخورداری از آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌های پیشرفته آموزش نکات بالاتر از سطح کتاب و کنکوری و بی نیازی دانش آموز از شرکت در کلاس‌های کنکور و سایر کلاس‌ها همچون کلاس تقویتی ریاضی دهم و سایر دروس پرورش استعداد نخبگان برای المپیادهای مختلف شهریه مناسب در مقایسه با مدارس غیرانتفاعی پیگیری و توجه ویژه به فرایند درسی دانش آموزان آیا مدارس تیزهوشان مناسب هر نوع دانش آموزی است؟

پاسخ طبیعتاً منفی است. متاسفانه خیلی از اولیای دانش آموزان به زور و اصرار می خواهند فرزندشان را به این مدارس ببرند و به این موضوع توجهی ندارند که مدارس تیزهوشان برای همه دانش آموزان مناسب نیست. البته شانس قبولی دانش آموزانی که سطح علمی بالایی ندارند و نمی توانند ساعت طولانی مطالعه کنند و درس بخوانند در آزمون تیزهوشان بسیار اندک است اما برخی از والدین با فرستادن دانش آموز خود به بهترین کلاس آمادگی تیزهوشان، معادله را بهم می زند!

در سال‌های اخیر شاهد قبولی برخی از دانش آموزان در تیزهوشان بوده ایم که سطح علمی بالایی نداشته اند و صرفاً با فشار زیاد والدین و استفاده از کلاس‌های آمادگی آزمون توانسته اند قبول شوند. این قبیل از دانش آموزان اگر نتوانند سطح علمی خود را بالا ببرند و چندین برابر قبل زحمت کشیده و درس بخوانند، دچار افت تحصیلی شدید می شوند. متاسفانه هر ساله تعدادی دانش آموز به همین دلیل از تیزهوشان اخراج می شوند، پس بسیار مهم است که پیش از ثبت نام برای آزمون تیزهوشان این قبیل موارد را بررسی نمایید.

راز قبولی در آزمون تیزهوشان چیست؟

همانطور که بالاتر اشاره شد، آزمون تیزهوشان در دو مقطع ششم به هفتم و همچنین نهم به دهم برگزار می شود و تعداد بالایی دانش آموز با هم به رقابت می پردازند. شما با داشتن اطلاعات بیشتر و اطلاع از رمز و رمز قبولی در آزمون تیزهوشان، می توانید شانس خود را برای قبولی در این آزمون افزایش دهید.

قبولی آسان‌تر در آزمون تیزهوشان ششم به هفتم

اگر هنوز فرصت دارید، توصیه ما به شما این است که از پایه ششم به هفتم برای قبولی در آزمون تیزهوشان اقدام نمایید. با توجه به ظرفیت بیشتر در این مقطع و همچنین تعداد کمتر داوطلبان به نسبت تیزهوشان نهم، شانس قبولی شما در تیزهوشان ششم به هفتم به مراتب بالاتر از تیزهوشان نهم به دهم خواهد بود. شما با شرکت در کلاس‌های آمادگی آزمون و حل آزمون آمادگی تیزهوشان ششم در سال‌های گذشته، به راحتی می توانید به سطحی از آمادگی دست پیدا کنید که در امتحان تیزهوشان پذیرفته شوید.

یکبار آزمون دهید و ۶ سال در تیزهوشان بمانید!

شما با قبولی در آزمون تیزهوشان ششم به هفتم و حضور در مدارس تیزهوشان، دیگر لازم نیست در مقطع نهم به دهم در آزمون تیزهوشان شرکت نمایید و صرفاً با داشتن معدل خوب می توانید وارد مقطع متوسطه دوم شوید. این یعنی شما با یکبار قبولی در آزمون تیزهوشان می توانید ۶ سال در تیزهوشان تحصیل کنید.

شرکت در کلاس‌های آمادگی تیزهوشان، دوپینگی برای قبولی در آزمون تیزهوشان!

یکی از بهترین راهکارهای قبولی در آزمون تیزهوشان و سایر مدارس برتر، شرکت در کلاس‌های آمادگی تیزهوشان است. با توجه به اینکه سطح این آزمون‌ها از امتحانات و کتاب و جزوه مدرسه بالاتر است، شما صرفاً با خواندن کتاب و جزوه مدرسه نمی توانید در تیزهوشان و سایر مدارس برتر قبول شوید. در کلاس‌های آمادگی آزمون، تمامی راه و روش‌های تست زنی و موارد بالاتر از سطح کتاب که برای شرکت در تیزهوشان و بقیه مدارس خاص لازم دارید، به شما آموزش داده می شود و عملاً شانس قبولی شما در آزمون‌های پیش رو چندین برابر می شود؛ البته به شرطی که یک آموزشگاه و موسسه خوب و درجه یک ثبت نام کنید!

موسسه موفقیت، بهترین کلاس آمادگی تیزهوشان!

یکی از بهترین موسسات سطح کشور که در سال‌های اخیر آمار بسیار خوبی در زمینه قبولی در تیزهوشان و سایر مدارس برتر داشته است، موسسه فرهنگی آموزشی موفقیت واقع در خیابان پاسداران تهران است. آموزشگاه موفقیت با بهره گیری از بهترین اساتید و روش‌های نوین آموزشی، دانش آموزان را ترغیب به درس خواندن می کند و دانش آموزان با میل و اشتیاق درس‌ها را یاد میگیرند. همچنین مشاوران موسسه تکالیف و برنامه دانش آموزان را کنترل می کنند و هر کجا که لازم باشد، راه درست را به آن‌ها نشان می دهند. علاوه بر این با برگزاری آزمون‌های آزمایشی منظم و استاندارد، دانش آموزان نقاظ ضعف و قوت خود را شناخته و با تحلیل آزمون می توانند در جهت برطرف کردن نقاط ضعف خود اقدام نمایند.

برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام در کلاس‌های موسسه موفقیت می توانید به سایت موسسه موفقیت به آدرس آموزش سنتر ( www.amoozeshcenter.com) مراجعه فرمایید و یا با تلفن موسسه موفقیت (۲۲۸۹۱۸۴۰ - ۰۲۱) تماس حاصل فرمایید.

برچسب ها: تیزهوشان, تیزهوشان ششم, تیزهوشان نهم,

کد خبر 593116

منبع: ایمنا

کلیدواژه: موسسه موفقیت تیزهوشان نهم مدرسه تیزهوشان تیزهوشان ششم تیزهوشان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق قبولی در آزمون تیزهوشان آزمون تیزهوشان ششم کلاس های آمادگی شرکت در کلاس مدارس تیزهوشان دانش آموزان موسسه موفقیت تیزهوشان نهم نهم به دهم سطح علمی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۴۹۷۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیدار با الفبای علم و مهربانی پس از ۲۵ سال

هر زمان اسم معلم به میان آمده باشد، به یاد او افتاده‌ام، کسی که الفبای علم و دانش را در وجودم نهاد و طی این سال‌ها همواره در آرزوی دیدار دوباره او بوده‌ام.

به گزارش خبرگزاری ایمنا از کردستان، خاطرم هست که تابستان سال ۱۳۷۴ دست در دست پدرم برای ثبت‌نام کلاس اول دبستان، به مدرسه پروین اعتصامی شهر سنندج رفتیم. مدرسه در نگاهم جایی جدید و ناشناخته و بسیار بزرگ بود. هم استرس روبه‌رو شدن با فضایی جدید را داشتم و هم خوشحالی از کسب تجربه در بخش دیگری از زندگی‌ام که به سواد ختم می‌شد.

روز اول مدرسه فرا رسید و سر صف با خواندن اسم‌هایمان، کلاس‌ها و معلم‌هایمان نیز مشخص شد، به یاد دارم که معلم‌مان خانم (فاطمه احمدی) آمد و یکی یکی سر و صورت ما را بوسید و به داخل کلاس هدایت‌مان کرد.

خانم احمدی زیباترین و شیرین‌ترین خاطرات دوران تحصیلم را رقم زد. معلمی بسیار مهربان و خوشرو که باعث شد حتی عشق به معلمی نیز در وجودم شکل بگیرد.

هرچند من قبل از شروع تحصیلم، در خانه خواندن و نوشتن را فرا گرفته بودم، اما از همان روز اول، از کلاس و مدرسه خوشم آمد و درس‌ها برایم بسیار شیرین و قابل فهم بود. همواره شاگرد اول کلاس بودم و دانش‌آموزی آرام و منضبط که معلم‌ها هم از این مسئله استقبال و من را به عنوان نماینده یا همان مبصر کلاس انتخاب می‌کردند.

دانش‌آموزانی که در نیمکت‌های سه‌نفره جا می‌شدند

آن زمان مقطع ابتدایی ما پنج سال طول می‌کشید، در نیکمت‌های سه‌نفره جا می‌شدیم و هر سال در سه ترم که به آن ثلث می‌گفتند، ما امتحانات پایان ترم داشتیم.

خبری از فناوری و تخته وایت‌برد نبود، همه آنچه که به ما تدریس می‌شد، روی تخته سیاه نقش می‌بست با گچ‌های رنگی که جذابیت تدریس را برای ما چندین برابر می‌کرد.

تمام خوشحالی ما این بود که ۲۰ بگیریم، اصلاً نقش بستن نمره ۲۰ در دفتر مشق‌هایمان حال و هوای دیگری داشت و اگر به جای آن، نمره کمتری مثلاً ۱۹ می‌گرفتیم، به گریه می‌افتادیم و زمین و زمان را به هم می‌دوختیم تا بلکه نمره‌مان ۲۰ شود.

بر جلد کتاب فارسی آن دوران، طرح گل نقش بسته بود، کلاس اول یک گل داشت و تا کلاس پنجم که پیش می‌رفتی تعداد گل‌ها به پنج تا می‌رسید و این نشان می‌داد که بزرگ‌تر شدی و کم‌کم باید از این مدرسه به مدرسه و مقطع دیگری خداحافظی کنی.

کلاس اول با خانم احمدی که بسیار مهربان بود انس گرفته بودیم، اما دیری نگذشت که خرداد از راه رسید و کلاس اول هم تمام شد، روز آخر مدرسه خیلی ناراحت بودم و دوست نداشتم که به خانه برگردم، اما به امید اینکه سه ماه دیگر دوباره مدرسه باز می‌شود و خانم معلم عزیزمان را می‌بینم تابستان را سپری کردم.

دلبستگی و تعلق خاطری که به معلمان ایجاد می‌شد

به دلیل دلبستگی و تعلق خاطری که به معلم کلاس اولم داشتم، دوست داشتم دوباره خانم احمدی معلم‌مان باشد، اما کلاس دوم یک معلم دیگر آمد و من بسیار ناراحت شدم. به همراه یکی از دوستانم پیش خانم احمدی رفتیم و اصرار و اصرار که شما باید دوباره بیاید و معلم ما شوید، اما کلاس‌ها و معلم‌ها را تعیین کرده بودند و نمی‌شد آن را تغییر داد.

تا کلاس دوم تمام شد، چندین‌بار پیش خانم احمدی رفتیم و از او قول گرفتیم که کلاس سوم دوباره بیاید و معلم‌مان شوید و او هم با خوش‌رویی به ما قول داد که می‌آید.

واپسین روزهای کلاس دوم هم از راه رسید و من به امید دیدار دوباره خانم احمدی در کلاس سوم بودم و چون از او قول گرفته بودیم که دوباره معلم‌مان خواهد شد، بسیار خوشحال بودم.

کلاس سوم فرا رسید و خانم احمدی طبق قولی که داده بود آمد و دوباره معلم ما شد، انگار دنیایی از خوشحالی را به من داده بودند. در پوست خودم نمی‌گنجیدم، حاضر بودم تا آخر عمرم فقط او معلمم باشد.

معلمی مهربان که دانش‌آموزان را تنبیه نمی‌کرد

او معلمی مهربان بود که به یاد ندارم دانش‌آموزان را تنبیه کرده باشد، ساعت‌ها وقت خود را صرف درس دادن به دانش‌آموزان ضعیف‌تر کلاس می‌کرد و خم به ابرو نمی‌آورد.

پایه سوم هم با روزهای شیرینی که خانم احمدی برای ما رقم زد به پایان رسید و باز هم غم جدایی از او به جانم افتاد. از او خواستم که باز هم در سال آینده معلم ما شود اما آن زمان چون بیشتر مقاطع اول تا سوم را تدریس می‌کردند این امکان میسر نبود.

تا زمانی که مقطع ابتدایی من در مدرسه پروین اعتصامی تمام شد، هراز چندگاهی پیش خانم احمدی می‌رفتم و حتی سر کلاس او می‌نشستم.

ناگزیر برای تحصیل در مقطع راهنمایی به مدرسه دیگری رفتم و دیگر از آن زمان تاکنون او را در هیچ جایی ندیدم، اما خاطرات خوب او همیشه همراه من بود و همواره هنگامی که نام معلم به میان می‌آمد یا روز بزرگداشت مقام معلم فرا می‌رسید، به یادش می‌افتادم.

امسال دیگر خواستم که به این فراق پایان دهم و پس از سال‌ها دوباره به دیدارشان بروم، چون می‌دانستم مربوط به حدود ۲۵ سال پیش است، حدس می‌زدم که بازنشسته شده باشند. پیگیری‌های زیادی برای پیدا کردن حداقل یک شماره از او کردم، اما هر بار به در بسته برمی‌خوردم.

در فواصل زمانی، چندین شماره به دستم رسید که با اسم معلم من یکی بود و من با ذوق یکی یکی به آن‌ها زنگ می‌زدم و در دل خدا خدا می‌کردم که با نشانی‌هایی که به خاطر دارم خانم احمدی باشد، اما هیچکدام نبود.

اشک شوق پیدا کردن گمشده‌ای پس از سال‌ها

ناامید نشدم و از هر طریقی که می‌توانستم باز هم آخرین پیگیری‌ها را انجام دادم و با آخرین شماره‌ای که به دستم رسید تماس گرفتم، صدایش پشت تلفن برایم آشنا بود تا خودم را معرفی کردم، هنوز حرفم تمام نشده بود که با ذوق وصف‌ناپذیری اسم کوچکم را صدا زد و من را شناخت، همانجا بود که دیگر نتوانستم جلوی خودم را بگیرم و از خوشحالی اشک‌هایم سرازیر شد، همه دوران مدرسه و کودکیم به یکباره دوباره در ذهنم مجسم شد. من معلم مهربانم را یافته بودم همچون پیدا کردن گمشده‌ای پس از سال‌ها.

قول و قرار دیدار با هم را گذاشتیم و من به همراه یکی از هم‌کلاسی‌هایم به دیدار او رفتیم، او هم با خوش‌رویی تمام در منزلشان پذیرای ما شد، باورم نمی‌شد که بعد از حدود ۲۵ سال دارم معلم کلاس اولم را می‌بینیم، همان چهره بشاش و مهربان، هرچه او را نگاه می‌کردم حس آرامش و مادرانگی که داشت را به من منتقل می‌کرد.

خانم فاطمه احمدی (کانی گلزار) اکنون ۶۳ ساله شده، اسم همه همکلاسی‌ها را یادش است و از بسیاری از آن‌ها خبر دارد. خاطرات بسیاری را از آن دوران هم برایمان تعریف کرد.

او از سال ۱۳۵۶ به مدت ۳۰ سال به شغل معلمی مشغول بوده و سال ۱۳۸۶ بازنشسته شده است. ۹ سال از کار خود را در روستاهای کامیاران و سنندج سپری کرده است و مابقی را در مدارس شهر سنندج.

خانم احمدی از اولین معلم خودش برایمان گفت؛ زمانی که سال ۱۳۴۶ به کلاس اول رفته، فردی مسیحی به نام «جهان پانوسی» معلم او بوده است، اما بعد از آن، پس از گذشت سال‌ها پیگیری فهمید که دیگر در قید حیات نیست.

معلمی هنر است نه شغل

او معلمی را شغل نمی‌داند و می‌گوید: معلمی بیشتر هنر است، از نظر مادی شاید آورده آن‌چنانی برای معلم نداشته باشد، اما این عشق و علاقه دانش‌آموزان است که کاستی‌ها را جبران می‌کند.

وی ادامه می‌دهد: وقتی سر کلاس درس می‌رفتیم زندگی شخصی خودمان را فراموش می‌کردیم و با دانش‌آموزان و مسائل و مشکلات آن‌ها همراه می‌شدیم. خوشحالی آن‌ها خوشحالی ما بود و غم آن‌ها غم ما.

خانم احمدی اضافه می‌کند: در ابتدای کارم امکانات بسیار کم بود و حقوق و مزایای ما با کارکنان ادارات دیگر اصلاً قابل قیاس نبود. خاطرم هست در روستا که درس می‌دادم برگه امتحان را برای دانش‌آموزانی که در کوه‌ها و باغ‌ها مشغول کار بودند می‌بردم یا روستاهایی که آب آشامیدنی نداشتند، با پیگیری من برای آن‌ها آبرسانی شد.

وی از خاطرات دوران تدریس خود هم بسیار برایمان تعریف کرد، از دانش‌آموزی گفت که همواره صندلی خود را به صندلی او می‌چسبانده و وقتی پیگیری کرده است فهمیده که مادر ندارد و او را به جای مادر خودش در نظر گرفته است یا دانش‌آموزی با اینکه خانواده او وضعیت مالی خوبی نداشته است و شاید چند سال یک‌بار غذایی همچون کباب را می‌خوردند، لای یک تکه نان برای او از سهم کباب خودش به مدرسه آورده بوده است.

موفقیت شاگردانم همچون موفقیت فرزندانم من را خوشحال می‌کند

خانم احمدی خاطرنشان می‌کند: امروز وقتی شاگردانم را می‌بینم که در کار و زندگی و تحصیل خود موفق شده‌اند بسیار خوشحال می‌شوم و احساس می‌کنم که فرزندان خودم هستند که به موفقیت دست یافته‌اند.

این معلم بازنشسته می‌افزاید: اگر باز هم به دوران قبل بازگردم معلمی را انتخاب می‌کنم. در طول دوران تدریسم به خواست خودم بیشتر مناطق کم‌برخوردار را انتخاب می‌کردم تا بتوانم کاری برای بچه‌های آنجا انجام دهم.

وی هنوز نامه‌ها و کادوهایی را که از دانش‌آموزان خود دریافت کرده، نگه داشته است و می‌گوید: گاهی اوقات وقتی از کنار مدارس عبور می‌کنم لحظاتی توقف می‌کنم و به صدای معلم‌ها و دانش‌آموزان گوش می‌دهم و برایم تداعی خاطرات می‌شود.

در این دیدار، لحظاتی را به تماشای آلبوم عکس‌های آن دوران در مدرسه پروین اعتصامی گذراندیم و از معلمان و دانش‌آموزانی یاد کردیم که طومار زندگی آن‌ها بسیار زود برچیده شد و اکنون دیگر در قید حیات نیستند.

به راستی که مشاغلی همچون معلمی با وجود همه مشقت‌هایی که دارد اگر با عنصر عشق و علاقه آمیخته شود شیرینی دوران علم و تحصیل را برای دانش‌آموزان صدچندان می‌کند، البته به شرطی که دانش آموزان نیز قدر معلمان خود را بدانند و شأن و ارزش جایگاه آن‌ها را نگه دارند.

گزارش از ویدا باغبانی، خبرنگار ایمنا

کد خبر 751606